UKRYTY WYMIAR – ODA Piotrków Trybunalski

Ośrodek Działań Artystycznych w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział Rzeźby i Działań Przestrzennych UAP, Katedra Działań Przestrzennych WRIDP UAP zapraszają na wernisaż wystawy „Ukryty Wymiar”.

Uczestnikami wystawy są artyści związani z Katedrą Działań Przestrzennych Wydziału Rzeźby i Działań Przestrzennych Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu i zaproszeni przez nich goście:

JANUSZ BAŁDYGA,

MARCIN BERDYSZAK,

JAROSŁAW BOGUCKI,

MARTA BOSOWSKA,

SŁAWOMIR BRZOSKA,

TOMASZ DREWICZ,

RAFAŁ GÓRCZYŃSKI,

ŁUKASZ GRUSZCZYŃSKI,

JACEK JAGIELSKI,

PAWEŁ KIEŁPIŃSKI,

KAROLINA KOMASA,

WIESŁAW KORONOWSKI,

KAZIMIERZ RABA,

DAWID SZAFRAŃSKI.

„Ukryty wymiar” odnosi się do działań podmiotowych, w których każda czynność determinowana jest skalą, proporcjami i wielkością figury. Używając pojęcia figury zwracamy uwagę na konstrukcję, mechanikę i dynamiczny potencjał człowieka, przeciwstawiamy je zmysłowej estetyce ciała. Interesuje nas pojęcie figury jako rezultat procesu obrazowania ale też, a może przede wszystkim zajmuje nas figura jako sprawca określonego skutku. Odbicie stopy na piasku stanowi sekwencję figury związanej z pamięcią po zdarzeniu z nieodległej przeszłości. Chcemy zwrócić uwagę na postawy, w których pojęcie figury wymyka się stereotypowi figuracji. Rzeźby wirtualne czy obiekty pamięci bogacą tę problematykę poprzez absolutne zakwestionowanie roli artysty przyjętej w tej dyscyplinie sztuki. Chcemy zbudować porządek wystawy poprzez stawianie tez konfrontowanych z ich przeciwieństwem. Koncepcja wystawy wiąże się z pojęciem wymiaru własnego ciała i skali w której narzędzie przedłuża jego zasięg eliminując naturalny charakter ograniczeń. Wówczas w jednym zbiorze możemy odnaleźć takie obiekty jak ołówek, drabina czy komputer. Narzędzia zsynchronizowane z figurą budują skalę przekazu, kreują wymiar, którego geneza i sensy pozostają ukryte do momentu próby konfrontacji z obserwatorem. Krzesło, a raczej jego wygniecione siedzisko świadczy o wielokrotnej, systematycznej obecności figury. Puste krzesło przywołuje figurę potwierdzając jej nieobecność. Można by zmodyfikować tytuł wystawy proponując „Ukryte przestrzenie figuracji”, wówczas rzeźba figuratywna może zwrócić uwagę na nieoczywistość jej identyfikacji jak w przypadku „figur nieistniejących”, zapisanych jedynie w pamięci i stymulowanej nią tradycji.

Koordynacja projektu: Janusz Bałdyga, Marta Bosowska i Tomasz Drewicz.

Więcej na: www.odaart.pl